આપની પ્રતિભા - ગુજરાતી કવિતાઓ

આ વારસાની સાઇટ પ્રોફેશનલ કવિઓ કે લેખકો માટે નથી રાખી. આપણો ઊદ્દેશ છે કે ગુજરાત કે ગુજરાત બહાર રહેતી કોઇ પણ ગુજરાતી વ્યક્તિ ગુજરાતીમાં લખે, વાંચે અને આપણો વારસો જાળવી રાખે. આપની ગુજરાતી પ્રતિભા અહીં share કરો. ખાસ તો જો આપ schoolમાં ભણતાં બાળકોનાં Parents હો, ગુજરાત બહાર રહેતા હો કે આપે English Mediumમાં અભ્યાસ કર્યો હોય તો ગુજરાતી ભાષા સાથે આપ જોડાયેલા રહો તે અત્યંત જરૂરી છે. આપની ગુજરાતી પ્રતિભા અહીં વ્યક્ત કરો - આપના મૌલિક વિચાર, વાર્તા, કવિતા વિ અહીં share કરો. આના માટે કોઈ Extra Ordinary લખાણની જરૂર નથી. બસ, આપ ગુજરાતી વારસો જાળવી રાખવા સાથ આપો. ફક્ત એટલો ખ્યાલ રાખીએ કે અહીં રાજકારણ, ધર્મ વિ. વિષયો પર વાદ વિવાદ નહીં કરીએ. જેવું પણ હોય તેવું તમારું પોતાનું જ લખાણ રાખજો.

મારી (તુષારઅંજારિયાની) કેટલીક રચનાઓ અહીં મૂકી છે

ખોવાઈ જવાય છે...

ઉષા-સંધ્યાની ભાત જોઈ ખોવાઈ જવાય છે

આરતીનો ઘંટારવ સાંભળી ખોવાઈ જવાય છે

પંખીઓનો કલરવ સાંભળી ખોવાઈ જવાય છે

સાગર નીરમાં આથમતો સુરજ જોઈ ખોવાઈ જવાય છે

વિશાળ ફેલાયેલ ચાંદની જોઈ ખોવાઈ જવાય છે

નીરવ રાત્રીમાં તમરાં સાંભળી ખોવાઈ જવાય છે

વાદળ વચ્ચે તારા જોઈ ખોવાઈ જવાય છે

હેમંત સવારે કુણો તડકો લઇ ખોવાઈ જવાય છે

બળતા ગ્રીષ્મે મીઠી લહેરખીથી ખોવાઈ જવાય છે

વર્ષાની મીઠી સોડમ લઇ ખોવાઈ જવાય છે

પાનખરે વૃક્ષોની ખુમારી જોઈ ખોવાઈ જવાય છે

વસંતમાં ફૂલોનો વિલાસ જોઈ ખોવાઈ જવાય છે

બાળકનો ખિલખિલાટ જોઈ ખોવાઈ જવાય છે

સ્વને શોધવા જતાં ખબર નહીં ક્યાં પણ ખોવાઈ જવાય છે

જીરવાઈ જાય છે

નિષ્ફળતાની થપાટો સમય સરતાં જીરવાઈ જાય છે

વિરહની વેદનાઓ નવા સંગાથે જીરવાઈ જાય છે

ભવિષ્યની સોણલી આશામાં ભૂતની ભયાનકતા જીરવાઈ જાય છે

દુઃખનું ઓષડ દહાડા, આંસુ સુકાઈ જાય છે

ગમે તેવો વજ્રઘાત પણ જીરવાઈ જાય છે

કાળ ચક્કરમાં અફળાતું આયખું બસ આમ જ જીરવાઈ જાય છે

હોવું જોઈએ

કમાણી કરવા એક સારી ડીગ્રી હોવી જોઈએ

ભવસાગર તરવા એક સુશીલ સંગીની હોવી જોઈએ

એક નુર આદમી હજાર નુર ટીપટાપ, સારો શણગાર હોવો જોઈએ

ભાડાના મકાનમાં રહેવાય? ઘરનું ઘર હોવું જોઈએ

ધૂળ-ધુમાડામાં ફરાય? વિકએન્ડ માણવા એક ગાડી હોવી જોઈએ

કુટુંબને રાજી કર્યું, દુનિયાને આંજી દીધી

ખુદને કદી પૂછ્યું? તારે શું હોવું જોઈએ?

પ્રભુનાં દર્શનીયાં

એક દિ વાવડ ફેલાયા કે આજ પ્રભુ ખુદ દર્શનીયાં દેશે

સંધ્યા આરતી બાદ હરિ સ્વયં પ્રગટ થશે

મંદિર બહાર હકડેઠઠ મહેરામણ, ધક્કામુક્કી

આરતી થતાં સૌ નજર મંદિર ભણી

એવામાં એક ભિખારણ ક્યાંકથી ટપકી પડી

હાથમાં નાગું પુગું મેલું ભૂખ્યું છોકરું

અચાનક એણે ભેંકડો તાણ્યો

હો-હા મચી ગઈ: "અરે આને કાઢો અહીંથી"

ધક્કે ચઢાવી બાઈને બહાર ધકેલી

ધક્કામાં હું પણ બહાર ફેંકાયો

આરતી પૂરી થઈ, સન્નાટો છવાયો

પેલું નાગું પુગું મંદ મીઠું હસતું હતું

હું વિચારી ઉઠ્યો, "ક્યાંક આ જ તો???"

ચહેરાની કિતાબ

ચહેરાની કિતાબ તો ખોલી નાંખી, દિલનું પાનું વાંચ્યું કદી?

બેશુમાર મિત્રો મેળવી લીધા, કોઈને પોતીકું ગણ્યું કદી?

દીવાલ સરસ સજાવી દીધી, માંહ્યલાની દીવાલ રંગી કદી?

કોમેન્ટ્સનો વાદવિવાદ ઘણો થયો, સાચી સમજ મેળવી કદી?

મસ્કાની લાઇક ઘણી મળી, સ્વનું મૂલ્યાંકન કર્યું કદી?

ટેકનોલોજી તો એક દોરડું છે

સમજીને વાપરીશ તો હિંચકો નહીંતર ફાંસીનો ફંદો છે

ઓછા પડ્યા

તમે તો સમંદર ઉલેચી વરસાવ્યા મેહ,

અમને જ વાદળદળ ઓછા પડ્યા

તમે તો પોઠ ભરી મોકલ્યા સ્નેહ,

અમને જ કાફલા ઓછા પડ્યા

તમે તો પુષ્પો મહેકાવી દીધા,

અમને જ મધુવન ઓછા પડ્યા

તમે તો તારલાથી ભરી દીધું આકાશ,

અમને જ નઝારા ઓછા પડ્યા

મોક્ષની અહીં કોને પડી છે?

તારી કૃપા પામવા અમને જન્મોના ફેરા ઓછા પડ્યા

જગતભરની માને સમર્પિત...

પ્રત્યેકના જીવનમાં આવું બન્યું જ હોય એની "ગેરંટી"

મા ફોટો બની ગઈ?

મા કેવું કેવું બનતી મને હસાવવા, ફોસલાવવા?

રોજ નીત નવી વાર્તાઓનું પાત્ર બની જતી

ક્યારેક મા પરી બની સ્વપ્ન વિહાર કરાવતી

ક્યારેક જોકર બની હસાવતી

તો ક્યારેક વાઘ બની હાઉ કરતી

કોઈ વાર તો ચાદર ઓઢી લઇ ભૂત પણ બનતી!

હું માનતો કે મા બધું જ બની શકે છે

મોટો થયો ત્યારે

નિરાશાઓમાં એ આશા બનતી ને નિષ્ફળતાઓમાં હિંમત

સઘળું કાંઈ બની શકતી મા

અચાનક એક દિવસ "ફોટો બની ગઈ"

પ્રેમની મૂર્તિ સમાઈ ગઈ ૬ x ૮ ની એ ફ્રેમમાં?

ઢંઢોળો સ્મૃતિ, ફંફોળો યાદો

મળશે જરૂર એ હર પળની સંગાથમાં

યાદો વાગોળતું વૃક્ષ!

અસ્તાચળે એક વૃક્ષ ભૂતકાળ વાગોળી રહ્યું છે

અહા, કેવા હતા એ દિવસો હર્યા ભર્યા!

કિલ્લોલ કરતાં એ ભુલકાંઓ

ગાતાં, રમતાં, મસ્તી કરતાં

મારે પણ બાળપણ હતું!

કુમળું થડિયું, મજાનાં ફૂલ, પતંગિયાંની ઉડાઉડ

બેફીકરા કિશોરોની ધીંગામસ્તી

મારી છાયામાં વિરામતી રખડપટ્ટી

મને પણ પ્રતીક્ષા રહેતી એ અલગારીઓની

મારા મજબુત બાંધા પર થતી કૂદાકૂદની

છાના છપના મળતા પેલા યુવા પંખીડાઓ

મીઠી શરારતો, ઠાલું શરમાવું

કેટલાય સ્વપનો જુટતા અને તુટતા મેં જોયા

મારેય મહેકતી વસંત હતી

કેટલાયે પંખી અહીં વસી ગયા

પનીહારીઓના ઝાંઝરનો ઝણકાર

નિત નવાં નખરાં ને ખીખીયારીઓ

ગામ આખાની કુથલી મેં કરી છે

ધ્રુજતા બોખા અદાઓનો અડ્ડો

અલકમલકની વાતો અને ગામ ગપાટા

કેટલીયે જીન્દગી વિશ્રામતી મેં જોઈ છે

હવે...

હવે અહીં કોઈ ઢુંકતું નથી

મારી સામે કોઈ જોતું નથી

ક્યાં ગયાં પેલાં ટાબરિયાંઓ?

પેલા રખડતા છોકરાઓ?

પેલાં સ્વપ્નીલ હૈયાંઓ?

પેલી અલ્હડ હરખઘેલીઓ?

ચાસ પડેલા પેલા ભાભાઓ?

કોરાણે મુકાયેલા મારી વાત પણ સાંભળો...

ભલે હું ઠુંઠું થડિયું કહેવાઉં

મારામાં ઝાડ હજી જાગે

જીવતરની આશ મને લાગે

મંદિરમાં

બાળપણમાં ઠુમ્મકતો મંદિરે જતો

વિસ્ફારિત નેત્રે એ વિશ્વ જોતો

ગર્વિષ્ઠ પોઠીયો અને સંયમી કાચબો

મહાદેવનું લિંગ અને પાછળ મા

ડાબે જમણે દાદા ગણેશ ને હનુમાન

મૂર્તિઓ અને ફોટાઓમાંના એ ભગવાનો!

હાથ જોડી જોડી પગે લાગ્યા કરતો

ટણણણ ઘંટારવ અને આરતીની અર્ચા

નનકાશા ખોબામાં લેતો પ્રસાદ

કિશોર થયો અને ડહાપણ પ્રગટ્યું

આમ મંદિરમાં તે હોય કાંઈ ભગવાન?

સાબિતી માંગતો એ પરમેશ્વરની

સવાલો કરતો એ પુર્ણેશ્વરના

સ્થાન પૂછતો એ સર્વવ્યાપીનું

યુવ વયમાં તો મંદિર ભૂલી જ ગયો

હવે...મંદિર તો જાઉં છું

નત મસ્તક ઉભો રહું છું

સવાલો કદાચ શમી ગયા છે

પણ શાંતિ પામવા મથી રહ્યો છું

બાળપણના ભોળપણમાં રચાતું મુજ-નિજનું "અદ્વૈત"

હવે સગુણ-નિર્ગુણની માયામાં ક્યાંક ખોવાઈ ગયું છે

અધુરપ (જે છે તેનાથી વધારે મેળવવાની લાલચ)

કૃષ્ણા પણ હારી ચુક્યા પાંડવરાજ

હવે તો સોગઠાંબાજી પૂરી કરો

મંગળાની ઝાલર પણ બજી ચુકી

હવે તો મહેફિલ પૂરી કરો

નિંદા કુંથલીમાં વીત્યો સંસાર

હવે તો હુંસાતુંસી પૂરી કરો

જરા સામે દેખાતું મોત

હવે તો લાલસા દોડ પૂરી કરો

સ્વાર્થમાં ભૂલ્યા સ્વને

હવે તો પરમાર્થ શરુ કરો

આયખું આમ જ વીતી ગયું

હવે તો પ્રેમની બાજી શરુ કરો!

અડધી સદી એ...

અડધી સદીને સ્પર્શતાં રચાયું યાદોનું વૃંદાવન

કેટલું બધું નસીબવંત રહ્યું જીવન કવન

પ્રભુ સમ પ્રેમાળ માત પિતા મળ્યા

સ્વર્ગ સમ મળ્યો ભારત દેશ

સ્નેહાળ કુટુંબની હુંફ મળી

જીગરના જાન મળ્યા દોસ્ત

શૈશવ તો માણ્યું ભરપુર

નિત નવી રમતો વિધ વિધ સ્પર્ધાઓ

યૌવનને પણ લડાવ્યાં લાડ

કરવા મનોરથો સાકાર

મળ્યા વાત્સલ્યમૂર્તિ ગુરુ જનો

સુચરિત્ર ઘડ્યું શાળાએ

આપ્યો આત્મવિશ્વાસ મહાશાળાએ

દેશ પરદેશના લોક સાથે

માણ્યું વસુધૈવ કુટુમ્બકમ

રેડિયો ટપાલ ટીવીની દુનિયા

આંગળીના ટેરવે આવી વસી ગઈ

સુવર્ણજયંતીએ સોહતું જીવન

મળ્યું એનો પરમાનંદ

મળશે એનું સુસ્વાગતમ!

તુષાર અંજારિયા - ૨૧ નવેમ્બર ૨૦૧૫ સુવર્ણદિન

વન પ્રવેશે

સુવર્ણ મઢ્યા થયા પચાસ

અને લ્યો કર્યો વન પ્રવેશ

વય ગણના તો કાયાને

પણ મનના અનોખા વેશ

શ્વેત લટોમાં જોઉં ઝુલ્ફું કાળું વાંકડિયું

રાખીશ મુજમાં રમતું શૈશવ મીઠું ગમતીલું

કદીક લાગતા થાકમાં થતી દોડાદોડ

કિશોરનો તરવરાટ રાખીશ હાડોહાડ

મુસીબતોના વિચાર વમળમાં જુસ્સાનો સંચાર

મનની યુવાની રહેશે સદા બહાર

સમાજે આટ આટલું આપી દીધું

ઋણ એનું ચુકવવું જ રહ્યું

આ મુકામે આગળ કેટલો પંથ નથી ખબર

પરંતુ પ્રતિ ક્ષણ રહીશ નફકર

કેશવ સંગે ખાંડવવન બનતું જો ઇન્દ્રપ્રસ્થ

તો બનાવીશ મુજ જીવન સ્વર્ગપ્રસ્થ

તુષાર અંજારિયા - ૨૧ નવેમ્બર ૨૦૧૫ સુવર્ણદિન

ઉઘાડ

અનરાધાર હેલી પછી થયો ધીમે ધીમે ઉઘાડ

જાણે સજીવોને મળ્યો નવજીવનનો ઉપહાર

ભીના લથબથ વૃક્ષોને તડકો સુકવી રહ્યો

વૃક્ષો આટલા લીલાછમ્મ કદાચ ક્યારેય ન લાગતા

પક્ષીઓનો કલબલાટ તૃણ ચરતા પશુઓ

આટલા આનંદમાં કદાચ ક્યારેય ન લાગતા

ધોવાઇને નિર્મળ પ્રકાશિત થયેલું આકાશ

આટલું સ્વચ્છ કદાચ ક્યારેય ન લાગતું

રાત્રી નભમાં ટમટમતા તારલા

આટલા તેજોમય કદાચ ક્યારેય ન લાગતા

દેડકાઓનું ડ્રાઉં ડ્રાઉં તમરાંઓનું ગાન

આટલું સંગીતમય કદાચ ક્યારેય ન લાગતું

ઋતુચક્ર હોય કે જીવનચક્ર

જરૂર છે ફક્ત પ્રતીક્ષાની

ઘેરાં વાદળો પછેટે હોય જ ઉઘાડ

અને મન અનુભવવા લાગે

અહા! જગત આટલું સુંદર કદાચ ક્યારેય ન લાગતું

તુષાર અંજારિયા - અષાઢ ૨૦૭૨

હેલી પછી થયો ઉઘાડ

અનરાધાર હેલી પછી આજ થયો ઉઘાડ

સદ્યસ્નાતા સૃષ્ટિનું સૌંદર્ય અપાર

ચંદા સુરજ તારાની વાદળ સાથે સંતાકૂકડી

એમાં જાણે પ્રભુજીની મુરત દીસે ઢૂંકડી

દેડકા તમરાંના ગુંજે મીઠાં ગીત

તન મન ડોલાવતું લયબદ્ધ સંગીત

મદમસ્ત માટીની ભીની મહેકતી ફોરમ

રેલાવતી તે તૃપ્ત ધરાની વહાલભરી સોડમ

વૃક્ષ લતાને પર્ણે પર્ણે સોહી રહ્યાં જળબિંદુ

કણ કણમાં આવી શ્વસી રહ્યો છે સિંધુ

ઋતુચક્ર કે જીવનચક્ર, રાખીયે શ્રદ્ધા અપાર

હેલી પછી અવશ્ય થાય છે જ ઉઘાડ

તુષાર અંજારિયા - અષાઢ ૨૦૭૩

સંબંધ બાગ સાથેનો

એના માત પિતા આ બાગમાં આવતા

એના અવતરવાના સપનાં જોતા

પણે પેલા ઝાડ નીચે સ્તો

એના આગમન ટાણે પેંડા વહેંચાયા

પણે પેલા ઝાડ નીચે સ્તો

પછી તો એ પણ ડગુમગુ બાગમાં આવતો

હિંચકા ઉપર હિંચાહીંચ અને લપસણીમાં લસરવું

નાના મોટા ઝાડ ઉપર કૂદાકૂદ

પ્રકૃતિની ઓળખ એને અહીં જ થઇ

પંખીઓનો કલરવ

અને ફૂલ છોડની સંગત

મિત્રો સાથે એ અહીં આવી બેસતો

જુસ્સા ભરી ચર્ચાઓ કરતો

અને પેલી...

એની સાથેની મુલાકાતો અહીં જ થતી

પણે પેલા ઝાડ નીચે સ્તો

પછી એના દીકરા દીકરીને અહીં લાવતો

એના શૈશવને સંભારતો

સમય વીતતાં એ અહીં સ્વાસ્થ્ય માટે આવતો

રોજ બાગમાં પાંચ ચક્કર લગાવતો

પાછલી અવસ્થામાં એ વડીલ મંડળીમાં બેસતો

પણે પેલા ઝાડ નીચે સ્તો

એના પોતા પોતી નાતા નાતીને જોતો

એને લઇ જતી વાહિની સ્હેજ રોકાઈ ઝાંપા પાસે

બાગે એના અંતિમ દર્શન કર્યાં

વડીલ મંડળીએ એની શોકસભા કરી

પણે પેલા ઝાડ નીચે સ્તો

બાગને એની પ્રતીક્ષા છે

ક્યારે, કયા સ્વરૂપે એ આવશે?

અત્ર તત્ર સર્વત્ર જય નર્મદા માતની

ધન્ય ધન્ય સરદાર! 

કોટી કોટી આભાર

સ્વપ્ન થયાં સાકાર

મા નર્મદાનો જયકાર

નદી નાળે કોતરે ખેતરે પહોંચ્યાં નર્મદા નીર

દીપાવી ગુજરાતનું ખમીર

ધીંગી ધરા સોરઠ કચ્છડો બારે માસ

પાટણની પ્રભુતામાં સરસ્વતીનો ઉલ્લાસ

કંકર કંકર શંકર

હવે તો બુંદ બુંદમાં નર્મદા નિરંતર

જગ ચોવાટે સોહી ઉઠશે ખુશ્બુ ગુજરાતની

અત્ર તત્ર સર્વત્ર જય નર્મદા માતની

તુષાર અંજારિયા જુલાઈ ૨૦૧૭

  

જીવી લે જીંદગી હર પળ ક્ષણે ક્ષણ

જીવી લે જીંદગી હર પળ ક્ષણે ક્ષણ

પડી જશે ઇમારત ન લાધશે ભસ્મકણ

રુપિયા પૈસા દોડાદોડી ચિંતાઓ ભરમાર

સ્વને ઓળખવાની ન ફુરસદ મળે પળવાર

હાર જીતની હુંસાતુંસી સંબંધોમાં સ્વાર્થ

છેવટ થશે પસ્તાવો જો નવ કર્યો પરમાર્થ

કાળચક્ર વહ્યે જતું ન થોભતું લગીર

થઈ જઇએ સાબદા નથી થાવું દિલગીર

સ્મરી લે પ્રભુને હર કુંવારી પળ

જીવી લે ક્ષણે ક્ષણ હર પળ

તુષાર અંજારિયા જુલાઈ ૨૦૧૭

વિરહમાં વૃંદાવન

નિરભ્ર નભ છે

ઝળહળતો સૂર્ય છે

કિરણોનું તેજ ક્યાં?

મંદ સમીર વહે છે

વન ઉપવન લહેરાય છે

મધુરી શીતળતા ક્યાં?

યમુનાનાં નીર છે

વમળો ઘૂમરાય છે

સ્મરણનાં સ્પંદન ક્યાં?

વૃક્ષ લતા મહેકાય છે

ફળફૂલ લચકાય છે

શીળી ફોરમ ક્યાં?

પહો ફાટે છે સાંજ ઢળે છે

પંખીનો કલરવ ક્યાં?

મયુરનું નર્તન ક્યાં?

ભ્રમરનું ગુંજન ક્યાં?

ધેનુનાં ધણ છે

ગોચર અપાર છે

ગોરજની સુવાસ ક્યાં?

તરવરિયા ગોપ છે

ગેડી દડો રમાય છે

યૌવનનો થનગાટ ક્યાં?

જોબનવંતી ગોપી છે

માથે ઈંઢોણી હેલ છે

કંકણનો રણકાર ક્યાં?

ઘમ્મર વલોણાં વલોવાય છે

દહીં, માખણ, મિસરી છે

અમરત મીઠાશ ક્યાં?

નંદ છે જશોદા છે

ફરી મિલનની આશ છે

અમી લોચને દૃષ્ટિ ક્યાં?

જિહ્વાએ વાચા ક્યાં?

જીવનનો શ્વાસ ક્યાં?

અલબેલી રાધા છે

ધરબાયેલી પ્રીત છે

ગાલોની લાલી ક્યાં?

હોઠોંની ભીનાશ ક્યાં?

હૈયાની ધડકન ક્યાં?

ગોકુળ છે વૃંદાવન છે

ધરતી રસાળ છે

રસનો સ્વામી ક્યાં?

કોક અચાનક આવી ને ગયું

વેણુ સૂર રેલાવી ગયું

હૈયાં સૌનાં હરી ગયું

જીવ સૌ નિશ્ચેતન થયા

આતમ ક્યાં? આતમ ક્યાં?

તુષાર અંજારિયા, સપ્ટેમ્બર ૨૦૧૯

શું આ છે વિકાસ?

હવે એવો વરસાદ ક્યાં રહ્યો?

ચાતક નજરે વાટ જોવરાવે શ્રાવણ સુધી

વરસે ત્યારે પ્રલય નહીંતર બુંદ બુંદ તરસાવે

ભુવા, જળબમ્બાકારમાં ભીની માટીની મહેક ક્યાં?

અલગારી મસ્તી ક્યાં માણીયે ગંદકીના પથારામાં

હવે એવો હેમંત ક્યાં રહ્યો?

ગરમ વસ્ત્રો પડી રહે, તાપણાં પણ ના તપે

શિયાળુ પાક ખાવાની મજા ક્યાં મળે હૂંફાળે શિયાળે?

હવે એવી વસંત ક્યાં રહી?

આંબા મહોર થયા દોહ્યલા ને કોકિલા ગઈ રિસાઈ

કેસૂડાં રહ્યાં કાવ્યોમાં અને ફૂલો મળે પ્રદર્શનમાં

હવે એવો ઉનાળો ક્યાં રહ્યો?

વૈશાખી બપોર થઇ વેરી અને છાંયડાની ન મળે ભાળ

કેરીની મીઠાશ કરી ઝહેરી ને અથાણાં બન્યા ઇતિહાસ

વાતાનુકૂળ ઘરમાં શીતળ ચાંદનીની શી વિસાત?

દિશાહીન વિકાસની દોટમાં પર્યાવરણનો વાળ્યો દાટ

જ્યાં જોઈએ ત્યાં ચિંતા ઉચાટ

હવે શાંત સૌમ્ય ચહેરા ક્યાં રહ્યાં?

તુષાર અંજારિયા, સપ્ટેમ્બર ૨૦૧૯

નિશાળે જતી દીકરી*

હેતી! મારી બેટડી! આવજે, આવજે

નેહાળે જઈ બવ બવ ભણજે

શીખજે વોંચતા રૂડા રામ શામ

હંભળાવજે મુને ઈમના કામ

શીખજે લખતોં તારું નામ

પછાળે લખાશે મારું ય નામ

વે’ણી વે’ણી આલીશ મીઠાં બોર

હખીઓ હંગાથે કરજે કલસોર

અલાઈશ શેન્ડલ, નવું ફરાક

દેખાઇશ તું એકદમ ચબરાક

હેતી! ભણી ગણીને મે'તી થજે

બવ બધાને વિદયા દેજે

* એક દિવસ સરકારી શાળા પાસેથી પસાર થતાં જોયું કે એક સાવ ગરીબ (અને કદાચ અભણ પણ) લારીવાળો એની દીકરીને શાળામાં જતી જોઈ હરખ હરખ થતો હતો. એની લારીમાં ફળ પણ સાવ નંખાઈ ગયેલા હતા એટલે એ કદાચ ગરીબ લત્તામાં જ એના ફળો વેંચતો હશે. હાઈ ફાઈ શાળાઓમાં ભણતી સુંદર પરીઓના ડેડી એને કારમાં કે બાઈક પર મુકવા જતા હોય અને સંભવત: પરદેશમાં  એના ઉચ્ચ અભ્યાસના સપના જોતા હોય. મને વિચાર આવ્યો કે આ ગરીબ લારીવાળો બાપ એની નાનકી દીકરીને શાળાએ જતાં જોઈ શું વિચારીને આટલો હરખાતો હશે? એ કલ્પના કરીને આ કાવ્ય લખ્યું.

"ખાસ" લાઈક

સોણલા સોળ થયા

ને એણે એક રોમેન્ટિક કાવ્ય લખ્યું

ફેસબુકમાં અપડેટ કર્યું એક "ખાસ" લાઈક પામવા

પણ એ લાઈક એને ન મળી

પછી તો સંસાર સાગરમાં ડૂબી ગયો

કેરિયર, પૈસા, પત્ની, બાળકો

સોળમાંથી સાહીઠ ક્યાં થયા એ ખબરેય ના પડી

એણે પેલું કાવ્ય અપડેટ કર્યું

સાહીઠે સોળની સ્મૃતિ વાગોળી

અસંખ્ય લાઈક મળી

અને એમાં એક લાઈક મળી જે સોળે "ખાસ" હતી...

મારું ગામડું ક્યાંક ખોવાણું

વરસોના વ્હાણા વાયા

ને થયું લાવ મારું ગામ જોઈ આવું

ધૂળિયા મારગની રેત માથે ચડાવવી’તી 

પણ ત્યાં તો કોન્ક્રીટ રોડ!

કુવે પનિહારીઓની ઝલક લેવી’તી

પણ ઘેર ઘેર આર ઓ પ્લાન્ટ!

સવારે વલોણા ઘંટી સાંભળવા’તા

પણ બધે તૈયાર માલ ની જ વાત!

ચોરે બેસી ગપ્પાં મારવા’તા

ત્યાં પણ મોબાઈલ ની જ ભરમાર!

સરિતા જળમાં ધુબકા મારવા’તા

પણ ત્યાં ચેક ડેમ બંધિયાર!

સીમની વાડી એ ફળ ખાવાં’તા

પણ ત્યાંય ફળોનો વેપાર!

ગામની ઓળખ ક્યાં છુપાણી?

કાવ્ય, નિબંધ, કેનવાસમાં જ સચવાણી?

વિકાસની લ્હાયમાં મારું ગામડું ક્યાંક ખોવાણું

સ્માર્ટ સીટીની સ્માર્ટ એપમાં સમાણું

I have translated the famous Maa Stuti "માડી તારું કંકુ ખર્યું " in English:

O Divine Mother! When your Kumkum (Bindi on your forehead) starts fading in
the night, the Sun Rises with its Shining Rays!

The world has the feeling of Divine Glory all over!

The temple is decorated and bells are jingled.
The Divine Mother applies sky's canopy in her eyes.
The Moon himself comes down to be a Lamp of the temple.

The Divine Mother has Necklace of the Stars.
Her eyes shines like the Full Moon.
The beautiful peacock announces the Mother's Arrival.

Bells of Mother's Chariot jingles.
The Divine Mother Sprinkles Nectar in the Bright Nights.
The Sky with Stars as Lamps touches the Divine Mother's Holy Feet.

O Divine Mother! When your Kumkum (Bindi on your forehead) starts fading in
the night, the Sun Rises with its Shining Rays!

- Tushar Anjaria

==> અમદાવાદના શ્રી.દિપકભાઈ બુચ "નિવૃત્તિમાં પ્રવૃત્તિ" એ જીવન સૂત્ર અપનાવીને "દાદા દાદીની વિદ્યા પરબ" દ્વારા નિમ્ન મધ્યમ વર્ગના ધો.૧ થી ૧૦ના ૧૨૫થી વધુ બાળકોને નિઃશુલ્ક ટ્યુશન આપે છે, એમના ઉચ્ચ અભ્યાસ માટે સગવડ કરી આપે છે તેમજ બાળકોના સર્વાંગી વિકાસ માટે સુસંસ્કાર આપતા રહે છે. શ્રી.દિપકભાઈ સારા કવિ પણ છે. શ્રી.દિપકભાઈનીકવિતાઓ અહીં માણો

આપણે છીએ તેવા દેખાવા શું કરવાનું આપણે?...

     કાંઈ જ નહીં....

આપણે છીએ તેવા ન દેખાવા શું કરવું પડે?

    ઘણું બધું....!!!

૧

.અખિલ ભારતમાં એક તું હળી-મળી,

જૂજવે રૂપે અનંત ભાસે;

દેહમાં ટેવ તું, સ્હેજમાં તત્વ તું,

અન્યમાં ડૂચો થઇ વાસ મારે;

થૂંક તું, પિચકારી તું, ગંદકી તું ગોબરા,

ઢગ થઇ ફૂલી રહ્યો તરાપે;

ફોટામાં ‘ખોજ’ તું, ખોજ-મા ‘ફોટો’ તું,

જોઉં વ્હોટસએપ તણો, એજ પાસે;

મેદ(ની) તો એમ વદે, ફેંકી-ફેંકી સાથ દે,

સાવરણો-સાવરણી ફર્યા પછી, કામ-કાજ જૂજવાં,

અંતે તો કચરાનો કચરો થાયે;

વાળે “દીપક”,  એ જાત-મહેનત જોડાતાં,

સ્વ-પ્રયત્ને, સર્વ સહયોગથી સાફ થાશે....!!!!    

૨) નડમાં,  “અડ”માં કોઈને,   (અડ=લડ)

 જીવ,   જીવન ન જોઈને;

આવે જેવું,   તેવું પોંખ રે,

શણગાર્યું તો,   બધું ખાખ રે;

વહેવા દે,   બે કાંઠે તેને,

બંધનથી,   ન રોક તેને.   

આવી ગઈ, દિવાળી........

“એ....લઈ લ્યો....રંગ,
રાતા-પીળા ને વાદળી “
પાડતી સાદ રસ્તે ભાળી, કુમળી શી પત્ની , દુર્બળ ભોળી,
હિંચતી લારી નીચે બાળ પંપાળી;...
ન જાણતી, થશે રંગ-બે-રંગી રંગોળી,
ઊભી’તી રંગ મધ્યે એક “બેરંગી” રંગોળી,
"આવી"-- “ગઈ “.... (તેની).....દિવાળી........

૨

" પ્રાર્થું, હે પ્રભુ જ્યારે તુજને,

દેજે હૃદયમહીંથી અશ્રુ મુજને..."

૩

"રાખવું યાદ, કેટલું અઘરું છે !

ભુલવું બાદ, કેટલું સહેલું છે!!

રાખજો યાદ, સાથ-સંગાથ;સૌના,

ભુલજો હાર્દ, વાદ-વિવાદ;સૌના,

“રાઈનો પર્વત “ કરજો, ઉપકારનો,

“વાઘનો કાગ” કરજો, અપકારનો."

૪

ન નિરાંતે ......

જાગતા ને ઊઠતા,

બેસતા ને સુતા,

ખાતા ને પીતા,

આવતા ને જાતા,

જોઈ બધા માણસોને,

થાય છે કે.....

આ તો શહેરો છે કે પાગલખાના ?!

૫

કહે છે-“ છે તલવારની ધાર,પહોંચતા મંઝીલ સુધી”,

જોયા તેથી, કૈક-કેટલાયને, ગબડતા, કબર સુધી !

૬

શમી જાય છે...!!!

હાકલ-પડકારા થાય છે ઘણાં ,

પણ પડઘા જ પડ્યા કરે છે, ને

” શિક્ષણ ” બધું શમી જાય છે !

“ નથી યાદ રહેતું “, ફરિયાદ છે બધાની;

પણ રામમોહનરાયના કે બેન્ટીકના સુધારા ગોખાવામાં,

“ યાદશક્તિ ” શમી જાય છે !

નથી બન્યા મતદાર હજી, પણ ઘારાસભા-સંસદના

નીતિ નિયમો કે ઈતિહાસની તારીખ-તવારીખો મગજમાં ઠાસવામાં,

“ કાર્યશક્તિ “ શમી જાય છે !

ને વળી, જીવન આરંભાયું છે ત્યાં

“ મારું જીવન અંજલી થજો “, સમજવામાં,

“ સમજણ “ બધી શમી જાય છે !

ખ્યાલમાં આવે અમને “પ્રાઈમરી” ઓને ભણાવતા-ભણાવતા, ને

“વિચારો “ બધા શમી જાય છે !!

==>પાટણના શ્રી.જગદીશ સોની Computer Engineer છે. તેઓ પાટણના National Informatics Centerના Inchargeછે. તેઓ સારી કવિતા લખી શકે છે પરંતુ એ શોખ બાજુ પર મુકાઇ ગયો હતો."ગુજરાતી વારસો" વિષે જાણ્યા બાદ એમનામાંનો સુષુપ્ત કવિ જાગી ઉઠ્યો. શ્રી.જગદીશસોનીની  કવિતાઓ અહીં માણીએ

૧.

ચુંટણી આવી......

ચુંટણી આવી, નમન વધ્યા,

            સર્વત્ર દ્રષ્ટિ માં પડે ગાંધીયુગ

બિચારા પ્રજાજનો ના સમજે

            એ છે સરાસર જુઠ

પ્રજાજનો બને મતદારો ,

જાણે એ જાગીરદારો

જ્યાં ત્યાં નેતાઓમાં વિવેક દેખાય

મત માંગે જાણે ભીખારી

ગામ ફરે શહેર ફરે મોટરકારમાં

સાથે હોય મવાલી

સભા ભરે સંબોધન કરે

વચન આપે વગર વિચારે

પ્રજાજનોને મન જાણે આપણા

            જીવન નો પાલનહારે

એ આવ્યો દિવસ અનેરો

            નેતાજીને આખી રાતનો ઉજાગરો

શિસ્તબધ્ધ ઉભા રહી

            માંગે આપણો સથવારો

અને! નેતા ચુંટાઇ ગયા, જાણે

            રણસંગ્રામ સારો

ભાષણ કરે ! આભાર માને પણ

            મુખમાં રામ બગલમાં છુરી

પણ હરખાતી પ્રજા ના સમજે

            એની દાનત બુરી

ગયો દિલ્હી થયો પ્રધાન સારો

ગરીબ હટાવો, ભષ્ટ્રાચાર વધારો

            થયો એનો નારો

પ્રજાજનો ત્રાહીમામ પુકારે, કહે પુરા

            કરો વેણ તમારો

હે શું? શું? કરતા કહે આવતી

            ચુંટણી એ વારો.

૨

જુવાની...

જોશ વધ્યો, ઉમંગ વધ્યો, વધી ઇચ્છાઓ મનની

પોતે કશુંક છે તેવું લાગે, અરે! આ તો છે જવાની

કલ્પના મોટી કરે, સમાજ બદલવાની વાતો કરે

જુવાનીયા ચૌરે ચૌટે, પાન ના ગલ્લે ભેગા મળે

દેશ વિદેશ, ઘર – કોલેજ , ગામ શહેરની ચર્ચા કરે

વૃધ્ધ વડીલ અને મોટાને સદા તેઓ ગણકારે

જુના લોકો, જુની વાતો, જુની રીત રસમો ધિક્કારે

અમે પાડીશું નવી કેડીઓ, વૃધ્ધ વિચારે બોલે જવાનીના જોરે

થાશે પાકટ પાન એ, વળગશે માયા, તેને સંસાર કેરી,

ભુલી જશે એ વાતોને, સમજશે વૃધ્ધોની કેડી ન્યારી

ખરેખર ! પરણ્યો એ એને, જે હતી રુપની રાણી

સંસાર સુખી થયો, મન સ્વાર્થી થયું, ભુલ્યો વાતો સારી

ત્યાં લાગી વ્યવહારની ઝંઝાળ, બાળકો કેરી લંગાર

ત્યારે સમજાયું, હું અને મારું ઘર, બીજી વાતો બેકાર

૩

પ્રેમ...

પ્રેમ પ્રેમ પ્રેમ કરે આ યુવાનીયાઓ

પણ પ્રેમ ના સમજે એ નવા નિશાળિયાઓ

એક બે મુલાકાત, હાય હેલ્લોમાં અંજાઇ જતા

ભાળ્યુ, ના ભાળ્યુ તેમાં ભરમાઇ જતા

સુર્ય વિનાના આકાશથી પણ અંજાઇ જતા

’લૈલા મજનુ’' 'રોમીયો જુલિયટ’' નામ લઇ હરખાઇ જતા

રાત્રે ન ઉંઘ દિવસે ન ચેન વિચારોમાં ખોવાઇ જતા

મળ્યા શનિએ, રવિવારે નક્કી કર્યુ

સોમવારે લગ્નમાં બંધાઇ જતા

પુનમ ગઇ, અમાસ આવી ચંદ્ર

ન દેખાતા અકળાઇ જતા

ભાદરવો જતા, ભિંડી કરમાઇ જતા

ભાન થાય યુવાનને પ્રેમ શબ્દનું

રડીને પછતાઇ જતા....

આશા...

તમસમાં તેજ ને ઝંખી ચાલતો હું

વિકરાળ વનમાં ખોફ ગર્જના સાંભળતો હું

ભર્યુ મેં પગલું આશા ભર્યુ

તેજ પુંજ પામતો હું.

૨૮/૦૭/૧૯૮૭.

કુદરતની બલિહારી...

ભુલ કરતો હું માણસને પ્રેમ કરી

અપરાધ થતો એ વારે ઘડી

પોતાના ઠુકરાવતા મને મુર્ખ ગણી

તેઓ દુખી થઇ આવતા મારે ભણી

મદદ કરતો તેમને મારા ગણી

સુખમાં ન કિમંત તેમને મારી કરી

મળતા રાહમાં, તેઑ બદલતા કેડી

હસતો હું મનુષ્યની વિસંવાદી પ્રક્રુતી ભણી

હેં ઇશ્વર ! તારી મેં, તે બલિહારી ગણી

ઝુઠા જગતથી મારી દ્ર્ષ્ટી વળી

અદ્વિતીય પ્રેમ ..

પ્રેમ વિના નથી દુનિયા કાંઇ

પ્રેમ તેનો (દુનિયા) આધાર ભાઇ

પ્રેમને પામવા પ્રેમ કર

પ્રેમ વડે પથ્થર પીગળે

આ પ્રુથ્વીને શોભાવવા ખીલ્યું રુપાળુ

પુષ્પ એક પ્રેમ કેરું

પ્રેમને સબંધમાં ન વણાય

પ્રેમને કાંઇ નામ ન અપાય

પ્રેમ વાસનાથી ના ગુંથાય

પ્રેમ લાગણીથી ન પોષાય

પ્રેમ એ અદ્વિતીય

પ્રેમ વડે પ્રેમ પમાય

સમાધાન...

કિસ્મતમાં ન મળ્યા તમે, અમે ભુલતા શીખ્યા

ન મળતા સફળતા માર્ગ પર, બદલતા શીખ્યા

આભાર તમારો આભાર, સંજોગોનો કે મળ્યા તમે

કે આ દુનિયાના લોકો, પરખતા શીખ્યા અમે

વજ્ર્પાત સહન કરી, શકીશું હવે અમે

બેવફાઇના પર્વત, ઉંચકતા શીખ્યા અમે

હાય કિસ્મત ! મેળવતા, પહેલા ખોઇ દીધુ અમે

પણ વાંધો નહી સમાધાન, કરતાં શીખ્યા અમે

પંતગિયુ...

આશ છે, પતંગિયાને,

            દૂરથી જોઇ ખિલેલું પુષ્પ

મળશે મને, ત્યાં અમ્રુત,

            આ સુમન મદમસ્ત

હસતા પુષ્પને જોઇ,

            તેને સંવેદના ખોઇ

પહોચ્યું પાસે હરખાતું,

            પણ બિચારું પછતાતુ

અફસોસ ! આ આધુનિક પુષ્પમાં,

            અમ્રુત હોય કોઇ દી.

અરમાન અમારા...

દિલ મહી અરમાન ઘણા અમારા

ટુટી પડ્યા કલ્પનાના મિનારા

તમે બન્યા પારકાના સહારા

બિચારા અમે થયા નોંધારા

હજી પણ દિલમાં અરમાન અધુરા

ન ભુલી શકીએ તમને પુરેપુરા

ખ્વાબોમાં ન આવો, છો બીજાના સહારા

દિલ દર્પણમાં નથી કાંઇ, બસ હતાશાના ચુરેચુરા.

હિમાંશુ મજમુદાર (યુએસએ)ની રચનાઓ

કિલકારી - સમય ચક્ર

મંદ મંદ સમીર વહેતો લેયી જાગ્રત પુષ્પો નો ઉછંગ
ઢંઢોળતો સહજ સુતેલા શમણાઓ ને
સુંદર નગર ની શાંત સવારને માનો
ફોરમતો રસિક અસીમ અનંત  ઉમંગ.

ઉદ્યાન માં રમતા વિસરેલા પંખીઓ સાથે
વિચરતા રસિક ભ્રમર - પતંગ રમી રહ્યા ફૂલ કીટ સંગ
વિશાલ એવા એ વૃક્ષ ને માણી રહ્યા જાણે
વડીલ સમ વૃક્ષ નીરખી રહ્યો આ કુદરત કેરો રંગ.

ઘેરી ઘટા ની છાયામાં ક્યારેક પામર લંબાવે અંગ
પરાપૂર્વ થી પક્ષી પશુ જમાવી રહ્યા છે
છત્ર  એવી એની છાયા માં અનોખી શ્રુષ્ટિ વિકસતી
વડીલ જોતા જોવે સહુ આનંદ અંતરંગ.

અરે! શું થાય આ વૃક્ષ વડીલ ને અચાનક
લગાર અટકીને જુવે નીરખે સમય ખચકાયો
વડીલ ઢળતા ચિર પોઢતા સ્તબ્ધ સમીર કીટ પતંગ
આતે સત્ય કે શમણું હવે થાશે શું આપણી સંગ?

ફુલ છોડ ભ્રમર નીરખી રહ્યા ભંગ વૃક્ષ અભંગ
નિરાશા ઘેરાયી ત્યા વિમાસણ કોણ સમાવશે સંગ?
ગુંજી એક કિલકારી નીચે શિશુ સમ છોડ નવો એક ખીલ્યો
મંદ મંદ સમીર લાગ્યો વહેવા ફરી સ્મિત કરી

લયી આ નવી સુગંધ ફરી ફેલાવતો આનંદ
સમત્વ પ્રસરી રહ્યું જ્યાહરે
આશા અંતરે જાગી ત્યાહરે
ભ્રમર કીટ પતંગે ફરી પુષ્પો સાથે  છેડી પ્રીત કેરી જંગ.

નાવ

અંતરે ઉઠે એક ઊર્મિ બનું રે બનું હું એક નાવ
નાકોઇ આપણું ના પરાયું ના દુશ્મન કોઈ દોસ્ત,
નાવિક કહે તેને ત્યાંથી વહાવું સામે પાર,
રાવણ હોય કે રામ મને કોઈ ના નફરત ના ભાવ.

નીચે ડૂબું બદન અંતરે લાગે મુજને લગીર ના તાવ
ગુહક ચાહે ચરણ પ્રસાદી, મને ના કોઈ દરકાર
કોઈ પથ્થર કોઈ છત્તર કોઈ બુઢ્ઢા કોઈ બાળ
સમય ની પણ નહિ સમતા કર્મ જ મારો સ્વભાવ.

પાણી સાથે સરસર ખેલું નાં મને કોઈ લગાવ
તે મારું તે તારું એવું ના હું સમજુ
ના મારે કોઈ છે આર ઓવાર
ગંગા હોય કે વિશ્વામિત્રી ભલે હોય વૈતરણી કાળ
મલ્લાહ (મ-અલ્લાહ) ખેકે બસ ત્યાં લગાવું હર દાવ.

ઉગમણે થી આવ્યા સપના



ઉગમણે થી આવ્યા સપના ચડી સોનેરી વાદળાં ની કોર

સુંદર સારા શુદ્ધ શબ્દ ફોરમે મહેકે છે મન સંગ

જાણે ઉઠું દોડું પકડવા ચડી ચડી ઘોડ ઉમંગ

શ્રેષ્ઠ શુભ્ર સમય સરિતા દોડી પહોચે મારી મોર



સ્વર્ણ છલકે દિલ સ્વપ્નો માં વેહલી સવાર પોહર 

ઉરે ઉઠે સુર ચેતના પોરસાતી હર એક અંગ તરંગ 

શુંષુપ્ત સત્વ જાગ્રત થાતું લાગે જાણે જીવન સંગ

ઉત્તિષ્ઠ જાગ્રત નો પડઘમ ગુંજતો લાગે ચારો ઔર.



ચાલો નીકળીએ જંગ જીતવા કહેતો સમીર કરી જોર 

આંખો ના પટલો ની અંદર ઉઠે જાગે અજાયબ રંગ 

ધીમે સરતી પ્રકાશ સરવાણી કહેતી સંભાળો જરા ઢંગ

અસીમ અનેરો અનંત આત્મા ચાલ્યો બનવા ફરી કિશોર.

તો મજા પડી જાય!



આવું કાંક થાય તો મજા પડી જાય,

આ મેહુલીયો ઝરમર વરસી જાય,

તો મજા પડી જાય.

હવે બહુ થયું, આ વાદળો જરા વીખરાય, 

તો મજા પડી જાય.



સોડમ સરસ આ પકવાનો ની, 

થોડા ઘણા મળી જાય તો મજા પડી જાય,

હવે નથી ખવાતું તો પણફરી ફરી મળી જાય 

તો મજા પડી જાય.



ભલે ભણવા માં ધ્યાન નથી તોયે,

સરસ પાસ થઇ જવાય તો મજા પડી જાય.

પ્રતિભા ની તો મને કઈ ખબર નથી પણ.

કોઈક ઓળખી જાય તો મજા પડી જાય.



આમ તો હું સાધારણ પણ, 

કોઈ અસાધારણ કહી જાય તો મજા પડી જાય.

અંબાણી,તાતા કે ગેટ્સ કોઈ એમ કહે ને

મને ઓળખી જાય તો મજા પડી જાય.



સૂર્ય કિરણો નું સોનું અને ચંદ્ર ની ચાંદી

બાથ માં મળી જાય તો મજા પડી જાય

સ્વાતી બિંદુ અમૃત દરેક છીપ માં મળી જાય

મોતી વીણવા ની તો મજા પડી જાય.



આમ તેમ ભટકતો હું ફરતો રહું

ફકીર બની વિચરતો રહું.

એમજ ક્યાંક અમથોજ માલિક મળી જાય 

તો મજા પડી જાય.



તાલ, લય વગર નું કવિત।



મળ્યું તેટલુ ગણ્યું તોળ્યું માપ્યું અને પછી જ તેને કાપ્યું,

પામ્યા ની ગણત્રી કરી નહી , ગણ્યું તે તો ના જ મળ્યું।

મળ્યું તે કદિ ના વખાણ્યુ, રહી ગયું તેનુજ ગાણું ગાયું,

મસ્તી થી ના ઉજવ્યું મળતર, ખૂટ્યા માં જ દુખડું સમાયું ।



સમજો જરા જુવો ફરી ચારે ઓર ,

સુખ વ્યાપ્યું સમસ્ત માં, સુખ આપણી મોર .

જે જાણે તેણે જાણ્યુ ક્યાં પડે છે સુખ નું પહોર,

જોયું જીવ માં, જરા જોર કરી ચાવી, મ્હ્યાયલી કોર.



કાજ થયા, કાજ મળ્યા, કાજ ની છે મન માં ચટકી,

આ થયું ને આ રહ્યું તે વિટમબણા માં મતિ ભટકી।

કર્યું કરતા કરત, થયું કરતા થાત અને હયાત એથી વિશેષ હતું,

મુજ જેવા ને તુજ જેવા કઈ આવી ને ગયા, જો આ દુનિયા અટકી?

 

એ એ એ એ આવ્યો।



એ એ એ એ આવ્યો।

લહેરાતો મલકાતો આવ્યો, ટીલડી ચાંદ સિતારો આવ્યો। 

જોરે ઝર ઝર્ કરતો આવ્યો, શિરે સર સર સરતો આવ્યો।

આડા અવળા ગોથા ખાતો, ઉતરતો ને ચઢતો આવ્યો।

કાળો, સફેદપચરંગી પીળો , ભૂરો લીલો લાલ આવ્યો। 



માથે ને પુછડીઓ આવ્યો, ઢાંચ, ચીલ અડધિઓ આવ્યો। 

માર મલક ને કરતો આવ્યો, વાદળો ને અડતો આવ્યો।

સુરજ સલામ કરતો આવ્યો, વાયુ ની વાતો માં આવ્યો. 

ઝાડોમાં અટવાતો આવ્યો,આકાશે ખચકાતો આવ્યો। 



આને એને અડતો આવ્યો, કિન્ના કમાન કરતો આવ્યો।

ઢીલો ને ખેચાતો આવ્યો, કરો પેચ પતાવી આવ્યો। 

કાપી ને લપટાવી લાવ્યો, એને તો ઉપાડી આવ્યો। 

ખુદ ડૂબી તરાવી લાવ્યો, મનડા મોજ કરાવી આવ્યો। 



દોરી સાથે ઝોળા ખાતો લુટતો ને લુટાતો આવ્યોં।

હસતા ને રમાડી આવ્યો, રડતા ને હસાવી આવ્યો।

-એ એ એ એ આવ્યો।- 

આપની ગુજરાતી પ્રતિભા (Text/Audio/Video) અહીં મોકલો. અમે આ બ્લોગ પર share કરીશું.

Send to - advait_sys@hotmail.com